Podstawy ziołolecznictwa według TMC

Każda metoda leczenia czy poprawy zdrowia jest dobra, pod warunkiem, że działa no i nie szkodzi.

Marek Kostecki

5 min read

„Jedną mieszanką można wyleczyć 100 chorób, jedną chorobę można wyleczyć 100 mieszankami”

~powiedzenie zielnictwa tradycyjnej medycyny chińskiej

Potrzebujesz porady?

Każda metoda leczenia czy poprawy zdrowia jest dobra, pod warunkiem, że działa no i nie szkodzi. Pod tym względem leczenie poprzez prawidłową dietę czy leczenie naturalnymi ziołami jest bez sprzecznie najbezpieczniejsze, najtańsze i najlepsze.

Przez tysiące lat, matka Natura, podsuwa nam dosłownie pod nos, zdrowe, naturalne produkty do naszej diety, a ludzkość to ignoruje. Oczywiście, że większość tych błędów popełniamy z nie wiedzy, ale moim zadaniem jest to dla was zmienić.

Oczywiście, że zaraz ktoś może mi wymienić zioła niebezpieczne, które mogą nawet pozbawić człowieka życia, ale o takich tu nie będę mówił, i takich też nie będę wam proponował. Zgadzam się również z pojęciem, że jeśli jakieś zioło jest stosowane nagminnie, to tak jak jest ze wszystkim, może również zaszkodzić. To oczywiste.

I tu wpisuje się świetnie stare powiedzenie ludowe: CO ZA DUŻO TO NIE ZDROWO.

Wyciągi roślinne są często stosowane w lekach.

  1. Leki ziołowe, to pojedyncze zioła lub mieszanki z ziół (od 2 do kilkunastu ziół).

  2. Preparaty roślinne, to różne postacie leku, takie jak; tabletki, kapsułki (płynne lub stałe), nalewki, olejki (wyciągi z ziół), żywice.

Zioła posiadają bardzo dużo cennych dla człowieka związków takich jak:

  • witaminy i minerały,

  • tłuszcze, białka, aminokwasy, enzymy i chlorofile,

  • glikozydy, flawonoidy, alkaloidy, olejki eteryczne, garbniki, gorycze, śluzy, pektyny.

Surowiec zielarski

W całym przemyśle zielarskim przyjęto obok nazwy w języku narodowym, nazwę łacińską, oraz stosuje się następującą nomenklaturę nazwy części zioła; kwiat, koszyczek, pączki, owoc, ziele, liść, kłącze, kora, cebula, korzeń.

Kwiat, ziele i liście pozyskujemy w okresie kwitnienia rośliny, bo wtedy w tej części rośliny jest najwięcej najcenniejszych związków, a korzenie wiosną i jesienią, czyli w okresie przed wzrostem rośliny lub po przygotowaniu rośliny do hibernacji zimowej, bo wtedy roślina w korzeniu ma skumulowane wszystkie swoje najcenniejsze związki do przetrwania i do ponownego wzrostu.

Zawsze najlepsze będą zioła pozyskane z czystego biologicznie środowiska i ususzone w sposób naturalny (nie na słońcu), niż w suszarniach mechanicznych.

Podobno zioła naturalnie suszone mają 2 do 3 razy większą siłę działania.

Zioła po zebraniu ZAWSZE przechowujemy w całości, aż do spożycia. Dlaczego?, a dlatego, że jeśli od razu skruszymy czy rozdrobnimy roślinę, to zacznie się ona utleniać, czyli powoli tracić wszystkie cenne wartości, a tego nie chcemy. Dlatego jak długo się tylko da, przechowujemy rośliny W CAŁOŚCI.

Przyrządzanie ziół

Zioła możemy przygotować w różny sposób:

  • preparat ze świeżych ziół (olejki),

  • napar, parzenie, czyli zalewanie wrzącą wodą,

  • wywar, parzenie wrzątkiem w termosie,

  • odwar, gotowanie surowca na wolnym ogniu od 5 do kilkudziesięciu minut,

  • macerat, gotowane zioła pozostawione na dłuższy czas np. na całą noc,

  • nalewka, surowiec w alkoholu do 60-70% (najlepszy jest rozrobiony spirytus).

Podobno najsilniejsze działanie ziół osiąga się przez ich gotowanie, bo wtedy wydobywa się więcej cennych związków.

W zależności od środowiska i warunków atmosferycznych w danym roku, rośliny zielarskie mogą posiadać zróżnicowane wartości odżywcze. Mają na to wpływ, genetyka rośliny, podłoże (odczyn pH, żyzność), światło (słońce), temperatura, wiatr.

Dawkowanie ziół

Odpowiednio przygotowane zioła można stosować do użytku wewnętrznego poprzez spożycie lub do użytku zewnętrznego poprzez mazidła, kompresy czy do kąpieli.

  • 1 łyżeczka do herbaty zawiera ok 1,5-3g,

  • 1 łyżka stołowa zawiera ok 3g kwiatów, ok 4-6g liści czy mieszanki ziołowej i ok 6-10g korzeni, kłaczy, owoców lub nasion.

UWAGA: W związku z tym, że każdy organizm człowieka jest inny i może być na innym etapie zdrowia czy choroby, np. alergie, zioła stosujemy następująco:

  1. KAŻDORAZOWO ZACZYNAMY STOSOWANIE ZIÓŁ OD NAJMNIEJSZEJ DAWKI, NAWET TYLKO OD 0,5 ŁYŻECZKI NA SZKLANKĘ i obserwujemy czy nic nam nie zaszkodziło. Jeśli wszystko jest w porządku dopiero wtedy stopniowo można zwiększyć dawkę aż do zalecanej.

  2. NIE STOSUJEMY TYCH SAMYCH ZIÓŁ DŁUŻEJ NIŻ 2-3 MIESIĄCE.

  3. DOSTOSUJ SIĘ DO PRZECIWWSKAZAŃ.

Ze względu na dobroczynne działanie tych cudownych roślin zioła dzielimy na:

antystresowe, aromatyczne, bakteriobójcze, gojące, hamujące krwawienia zewnętrzne i wewnętrzne, oczyszczające krew, moczopędne, mlekopędne, napotne, nasenne, wykrztuśne, pobudzające czynności żołądka, przeciwkrwotoczne, pobudzające wydolność układu oddechowego, pobudzające czynność serca, przeciwcukrzycowe, przeciwkaszlowe, przeciwgorączkowe, przeciw robacze, przeciwzapalne, przeciw skurczowe, przeciwbiegunkowe, przeciw grzybicze, przeciwmiażdżycowe, przeciw nadciśnieniowe, przeciwnowotworowe, immunostymulujące, przeciw pasożytnicze, dermatologiczne, przeczyszczające, przeciwreumatyczne, uspokajające, regulujące metabolizm wątroby, żółciopędne i żółciotwórcze, przeciw żylakowe, poprawiające przemianę materii, wspomagające układ trawienia.

W TMC każdemu produktowi spożywczemu zostały przypisane min.:

  • żywioł, pora roku, pora dnia, termika, smak, kolor, zmysł, narządy, emocje.

Jak i kiedy spożywać zioła według TMC.

Najlepiej przygotować zioła poprzez gotowanie surowca na wolnym ogniu od 5-15 minut i przyjmowanie na ciepło czyli w temperaturze ok 37 stopni Celsjusza. Oczywiście jeśli naszym celem jest wychłodzenie, to można wypić przygotowane zioła jako zimne, ale jeśli naszym celem jest rozgrzanie organizmu, to wtedy można wypić przygotowane zioła jako bardzo ciepłe.

Spożywanie ziół według zegara biologicznego TMC.

Według TMC każdy narząd ma swoje tzw. maksimum i minimum działania. Co to znaczy? To znaczy to, że każdemu narządowi zostały przypisane godziny największej i najmniejszej jego aktywności. Np. maksimum serca przypada na godziny od 11.00 do 13.00, a minimum od godziny 23.00-1.00. To z tego jasno wynika, że jeśli chcemy zadziałać zdrowotnie na serce, to dobrym pomysłem jest zrobić to właśnie ok. godziny 11.00. Patrz zegar biologiczny człowieka.

Spożywanie ziół według tzw. potrójnego ogrzewacza.

Wytłumaczę w prosty sposób jak wyglądają zasady potrójnego ogrzewacza.

Podziel swój tułów na trzy równe części.

I tak:

  • górny ogrzewacz to narządy; płuca i serce,

  • środkowy ogrzewacz to narządy trawienne,

  • dolny ogrzewacz to narządy; nerki i pęcherz moczowy.

Jak wykorzystać tę wiedzę w ziołolecznictwie? Otóż następująco.

Jeśli chcemy zadziałać na dolny ogrzewacz, to pijemy zioła przed jedzeniem, jeśli na górny ogrzewacz, to pijemy zioła zaraz po jedzeniu, a jeśli na środkowy ogrzewacz to pijemy zioła między posiłkami.

W ogromnym skrócie przedstawię kilka ziół:

  1. Woda – nerki, pęcherz moczowy, smak słony – skupiający i ruch w dół.

    1. koper ogrodowy – ciepły,

    2. żywokost lekarski – neutralny,

    3. perz właściwy – zimny,

    4. skrzyp polny – zimny,

    5. nawłoć pospolita – chłodna.

  2. Drzewo – wątroba, pęcherzyk żółciowy, smak kwaśny – ściągający, skupiający.

    1. mniszek lekarski – zimny,

    2. hyzop lekarski – ciepły,

    3. pokrzywa zwyczajna – zimna,

    4. bylica piołun – gorąca,

    5. dziurawiec zwyczajny – neutralny.

  3. Ogień – serce, jelito cienkie, smak gorzki – ściągający w dół.

    1. serdecznik pospolity – lekko zimny,

    2. głóg jednoszyjkowy – ciepły,

    3. kozłek lekarski – ogrzewający,

    4. męczennica cielista – ochładza,

    5. borówka czernica – zimna,

    6. róża dzika – neutralna.

  4. Ziemia – śledziona, żołądek, smak słodki – odżywczy, ruch do góry.

    1. nagietek lekarski - ochładza,

    2. orzech włoski – ogrzewa,

    3. lukrecja gładka – neutralna,

    4. rumianek pospolity – ochładza,

    5. pięciornik gęsi – ochładza.

  5. Metal (płuca, jelito grube, smak ostry, pikantny – rozpraszający, ruch w górę.

    1. babka lancetowata – ochładza,

    2. babka zwyczajna – ochładza,

    3. dziewanna wielokwiatowa – ochładza,

    4. bez czarny – zimny,

    5. oman wielki – ciepły.

Bibliografia:

  1. Mateusz Emanuel Senderski, „Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie”, Wydawca Mateusz E. Senderski, Wydanie trzecie, poprawione zmienione. Podkowa Leśna 2017.

  2. Marcin Ojrzyński, ZIELARSTWO WEDŁUG TRADYCYJNEJ MEDYCYNY CHIŃSKIEJ, Akademia Terapii Naturalnych Wrocław, Wrocław 27.02.2016.