Układ pokarmowy człowieka

Marek Kostecki

5/19/202222 min read

"Mądry człowiek powinien wiedzieć, że zdrowie jest jego najcenniejszą wartością i powinien uczyć się, jak sam może leczyć swoje choroby"

"Twoje pożywienie powinno być lekarstwem, a twoje lekarstwo powinno być pożywieniem"

"Po pierwsze nie szkodzić" (skrót z przysięgi).

- Hipokrates z Kos, grecki lekarz, ur. ok. 460 p.n.e.

"Człowiek nie żyje, aby jadł, ale je, aby żył"

- Sokrates, grecki filozof starożytny, ur. ok. 470p.n.e.

Każde żywe stworzenie na świecie, żeby żyć, jest uzależnione od stałych dostaw energii. Rośliny, zwierzęta i ludzie czerpią energię z kosmosu i substancji chemicznych pozyskanych z zewnątrz (nie dotyczy Bretarian). Na pozyskanie jak najlepszej energii, ma wpływ bardzo wiele czynników, takich jak: środowisko, w którym żyjesz, jakość pozyskanych substancji oraz jakość przetworzenia i wchłonięcia tych substancji.

Dla człowieka dodatkowo oprócz jakości pożywienia, mają jeszcze wpływ takie czynniki jak, jego przygotowanie i sposób konsumpcji, prawidłowe działanie narządów (wchłanianie), prawidłowe działanie układu nerwowego i nastawienie psychiczne.

Pamiętaj, że organizm człowieka codziennie do swojego prawidłowego działania potrzebuje wszystkich; witamin, minerałów, mikro i makro elementów, kwasów tłuszczowych, olejów i aminokwasów. Brak jakiegokolwiek z nich z czasem doprowadza do jakiegoś niedoboru i w konsekwencji do choroby.

Najważniejsze zadania układu pokarmowego człowieka to;

pobieranie pokarmów i wody,
przygotowanie ich do procesu trawienia (jama ustna),
strawienie pokarmów (żołądek),
przyswojenie strawionych składników (jelita).

Przewód pokarmowy to system połączonych i współzależnych odcinków;

jama ustna,
gardło,- przełyk,
żołądek,
jelito cienkie,
jelito grube.

Gruczoły należące do układu pokarmowego to;

ślinianki,
trzustka,
wątroba.

JAMA USTNA

Jama ustna to początkowy odcinek przewodu pokarmowego człowieka.

W skład budowy jamy ustnej wchodzą;

język,
zęby,
ślinianki.

Jej zadaniem jest wstępne przygotowanie pokarmu do procesu trawienia poprzez rozdrobnienie (miażdżenie zębami - 32 zęby), i w trakcie żucia pokarmu, wymieszanie go ze śliną (najlepiej 300 razy). Dopóki podczas przeżuwania odczuwamy smak, to informacja dla nas, że pokarm jeszcze nie został prawidłowo przygotowany do połknięcia. Z kolei dłuższe przeżuwanie daje szybsze poczucie sytości, co z kolei wyklucza przejadanie się. Żołądek dopiero po 15 - 20 minutach po otrzymaniu pokarmu, informuje mózg (przysadkę) o nasyceniu.

To jedno z naszych niedoskonałości, bo przez ten czas jedząc szybko można sobie mocno zaszkodzić przejedzeniem, nadmiernie obciążając cały organizm.

Ślina zawiera w swoim składzie ok 98% wody strukturalnej, która rozpuszcza cząsteczki pokarmu i jest dobrze tolerowana przez soki żołądkowe, co z kolei ma wpływ na lepsze trawienie oraz zawiera 30 enzymów min. amylazę ślinową, która w jamie ustnej przekształca polisacharydy (cukry złożone) w monosacharydy (cukry proste).

Ślina ma również silne działanie przeciwzapalne. W nocy podczas snu nie wydzielasz śliny, dlatego czasami rano zaraz po wstaniu można odczuwać bóle gardła. Zaraz po wszczęciu produkcji śliny te objawy bardzo często ustępują. Dlatego nie panikuj.

W jamie ustnej następuje wstępne trawienie węglowodanów (cukrów), które pod działaniem amylazy ślinowej ulegają rozszczepieniu na krótsze łańcuchy wielo cukrowe i maltozę. Przy pomocy śliny zostają usunięte (zneutralizowane) toksyny, trucizny i część bakterii. To jest nasza pierwsza ochrona przed patogenami.

Amylaza ślinowa współpracuje z amylazą trzustkową i jeśli nastąpi prawidłowe ich połączenie to według dr Jadwigi Kempisty „strawimy nawet zardzewiałe gwoździe”.

Rano można zaobserwować różne odcienia nalotu na języku;

biały - to dysfunkcja żołądka,
szary - to dysfunkcja trzustki,
żółty - to dysfunkcja wątroby,
nadmierne wydzielanie śliny, zwłaszcza nocą, to może być dysbakterioza, robaczyca.

Ślinianki to parzyste gruczoły wytwarzające ślinę.

Ślinianka przyuszna wytwarza mucynę chroniąc śluzówki jamy ustnej przed działaniem kwasów i zasad dostarczanych z pokarmem. Przy złym przeżuwaniu nie dochodzi do wydzielania lizozymu, amylazy, mucyny i innych cennych substancji, co w konsekwencji powoduje powstawanie osadu nazębnego, rozwoju złej mikroflory bakteryjnej i niepoprawnego trawienia pokarmu.

W jamie ustnej znajdują się setki małych i dużych gruczołów, które produkują około 2 litrów śliny na dobę, oraz 400 różnych postaci bakterii, wirusów, ameb i grzybów. PH jamy ustnej jest neutralne lub słabo zasadowe i waha się od 7,4 - 8,0 pH.

Przy pomocy lizozynu zapewnia odkażanie zarówno śluzówki jak i pokarmu, niszcząc drobnoustroje, pierwotniaki pasożytnicze, pod warunkiem całkowitego przesycenia kęsa pokarmowego śliną.

Migdałki to narządy znajdujące się również w jamie ustnej. Ich zadaniem jest ochrona organizmu przed różnymi infekcjami i toksynami. Usunięcie tych narządów łączy się z osłabieniem układu immunologicznego (obronnego) a nawet bezpłodności.

PRZEŁYK

Długość odcinka od jamy ustnej do żołądka wynosi około 40 cm i jest zależny od wzrostu człowieka. Dobrze przygotowany pokarm poprzez gardło i przełyk długości ok. 23 – 25 cm i średnicy ok 2 – 3 cm, trafia do naszego żołądka. Początkowa faza ruchu treści pokarmowej odbywa się świadomie przez połykanie, a potem cały proces odbywa się automatycznie, poprzez drażnienie błony śluzowej i trwa około 5 sekund.

Ruch pokarmu w dół, będzie się odbywał nawet gdybyśmy stanęli na głowie.

ŻOŁĄDEK

Żołądek wydziela sok żołądkowy, który zawiera enzymy trawienne oraz kwas solny potrzebny do ich uaktywnienia. Wstępnie trawi białka i przygotowuje do trawienia tłuszcze. Trawi i jeszcze bardziej rozdrabnia treść pokarmową (miesza pokarm jak w betoniarce), na jeszcze mniejsze cząsteczki takie jak: białka, tłuszcze i węglowodany, czyli przygotowuje treść do wchłonięcia. Tylko silny kwas żołądkowy od 0,8 – 1,2 pH, neutralizuje toksyny i ma działanie bakteriobójcze.

Budowa. Żołądek ma kształt worka podobnego do takiej grubej litery J.

wpust,
dno,
trzon,
odźwiernik.

Motoryka, ruch w żołądku.

Z przełyku treść pokarmowa przechodzi do wpustu.

W trzonie dochodzi do największej produkcji soku żołądkowego.

Dno i górna część trzonu (górna część żołądka) żołądka są odpowiedzialne za gromadzenie i przygotowanie treści pokarmowej do trawienia.

Dolna część trzonu i część przed odźwiernikowa (dolna część żołądka) są odpowiedzialne za skurcze fazowe (3 na minutę), które mają za zadanie, zmieszanie, rozdrabnianie i przesuwanie pokarmu dalej do dwunastnicy.

Mamy w żołądku dodatkowo jeszcze dwa ruchy;

propulsywny - do przodu,
retropulsywny - do tyłu na krótkim odcinku w celu lepszego wymieszania całej treści.

W żołądku pokarm przebywa maksymalnie nawet 4 godziny;

w górnej części - proksymalnej (około 1,5 godziny).
w dolnej części - dystalnej (resztę czasu).

Głównymi składnikami żołądka są kwas solny i pepsyna.

Sok żołądkowy składa się z;

czynnika wewnętrznego, niezbędnego do wchłaniania witaminy B12 w jelicie cienkim,
jonów wodorowych, odpowiedzialnych za prawidłową kwasowość i działanie bakteriobójcze oraz za przekształcenie enzymu pepsynogenu do pepsyny, która odpowiada za początkową fazę trawienia białek,
śluz, to element bariery śluzowej, która chroni błonę śluzową żołądka (ściany wewnętrzne) przed działaniem silnego kwasu solnego o bardzo dużym stężeniu.

Sok żołądkowy zawiera hemaminę, tzw. czynnik Castle'a, sprzyjający przyswajaniu witaminy B12 w jelicie cienkim. Sok żołądkowy jest mieszaniną wody, kwasu solnego, elektrolitów (sodu, potasu, wapnia, fosforanu, siarczanu i wodorowęglanu) oraz substancji organicznych (śluzu, pepsyn i białek). Sok ten jest bardzo kwaśny ze względu na zawartość kwasu solnego i obfituje w enzymy.

Ph żołądka podczas jedzenia powinno mieć odczyn kwaśny na poziomie 0,8 – 1,2 pH a w spoczynku 1,2 - 3,5 pH. Podobno powyżej 4,5 pH żołądka nie przyswajają się; żelazo, miedź, cynk i inne składniki odżywcze.

Kwas solny, którego pH wynosi 1,0 - 1,5, razem z enzymami przyczynia się do;

rozszczepiania białek (wtedy dobrze do wchłonięcia są przygotowywane białka),
odkażania z mikrobów i grzybów przedostających się do organizmu wraz z pokarmem (obrona przed patogenami),
stymulowania hormonu sekretyny, który pobudza funkcję wydzielniczą trzustki.

Słabe zakwaszenie żołądka może być również przyczyną wielu chorób, bólu i powstawaniu stanów zapalnych z powodu źle strawionego białka, dlatego warto co jakiś czas sprawdzać sobie jego poziom. Patrz test na sprawdzenie pH żołądka.

Pojemność żołądka to od 1,0 - 3,0 litrów (podobno powiększa się w razie potrzeby nawet do 6 litrów). Proszę wziąć pod uwagę, że powiększony żołądek naciska na narządy wokół; płuca, serce, wątrobę, trzustkę, śledzionę, jelita, zaburzając ich prawidłową pracę.

Szerokość żołądka to 12 - 14cm.

Długość żołądka to 23 - 30cm.

W zależności od charakteru (rodzaju, postaci) pokarmu po 2 - 4 godzinach zostaje on przemieszczony do dwunastnicy.

- Świeży sok trawimy w ciągu 15 - 20 min.

- Warzywa i owoce trawimy ok 30 - 50 min.

- Mięso białe trawimy około 90 min. a czerwone nawet około 300 minut.

Jeśli białka w żołądku będą źle przygotowane do wchłonięcia, to w dalszym etapie wchłaniania, nasze białe ciałka krwi (nasze obronne wojsko), będą je zwalczać, powodując alergie i brak dobrych białek oczywiście, które są budulcem każdej naszej komórki. Złe zakwaszenie żołądka będzie również przyczyną zgagi i refluksu.

Uwaga; Jasno wynika, że prawidłowe zakwaszenie żołądka ma ogromny wpływ na całe trawienie i następnie prawidłowe (wchłanianie) odżywienie. Również wiadomo, że silne kwasy żołądkowe wyniszczą wszystkie ewentualne patogeny. Podobno podczas epidemii cholery, przeżyli tylko ludzie o prawidłowym zakwaszeniu żołądka.

Test na sprawdzenie pH żołądka.
„½ łyżeczki sody oczyszczonej na 1 szklankę wody, wypić duszkiem.
Natychmiast po wypiciu zacznij mierzyć czas.
Jeśli odbije Ci się przed upływem maksymalnie 2 minut, najprawdopodobniej masz wysoki poziom kwasu żołądkowego.
Gdy odbije się w ciągi 2 – 3 minut, masz normalny poziom kwasu żołądkowego.
Gdy odbije się po upływie 3 minut, masz zbyt mało kwasu żołądkowego i żeby to naprawić będziesz musiał to zmienić.
Żeby wykluczyć przypadek najlepiej wykonać test 3 dni pod rząd, na czczo.

Uwaga; Po wykonaniu testu, żołądek będzie niedokwaszony przez wypicie sody (zasada), dlatego z posiłkiem trzeba się wstrzymać 30 minut lub zakwasić żołądek kwasem solnym Betaine HCL”

Źródło; „Rak to nie wyrok 2”, Ryszard Grzebyk, str. 129.

JELITO CIENKIE

Zadaniem jelita cienkiego jest główne wchłanianie strawionych składników do krwi i limfy.

Następnie niewchłonięty i nie strawiony pokarm jest przesuwany do jelita grubego.

Jest głównym narządem, który odpowiada za trawienie i wchłanianie pokarmu.

Jelito cienkie ciągnie się od żołądka aż do jelita grubego i składa się z trzech odcinków;

dwunastnica,
jelito czcze,
jelito kręte.

Dwunastnica to pierwszy odcinek jelita cienkiego o długości około 10 – 12 cm.

Chociaż ten odcinek jelita cienkiego jest dość krótki, to odgrywa w całym procesie trawienia bardzo ważną rolę. Tutaj wytwarza się hormon sekretyna, która stymuluje wydzielanie trzustki i żółci, cholecystokinina, stymulująca motoryczno-wyprowadzającą funkcję pęcherzyka żółciowego.

Ruch treści pokarmowej odbywa się poprzez powstałe ciśnienie (zwieracze - strefa podwyższonego ciśnienia) oraz poprzez mieszanie się treści pokarmowej z sokami jelitowymi i sokami trzustkowymi (segmentowy), oraz ruch mechaniczny (propulsywny), który przesuwa treść dalej. Cały proces przesuwania się pokarmu trwa od 2 - 6 godzin.

Oprócz soku żołądkowego do dwunastnicy dostaje się żółć i sok trzustkowy.

Do dwunastnicy z dwóch największych gruczołów trawiennych uchodzą przewody wyprowadzające z wątroby (dostarczając żółć) i z trzustki (dostarczając sok trzustkowy).

W środku dwunastnicy leży głowa trzustki. Ściana dwunastnicy jest zbudowana z fałd okrężnych, które bardzo powiększają powierzchnię wchłaniania.

PH dwunastnicy ma odczyn słabo zasadowy, bliski neutralnemu, i wynosi od 7,2 - 8,0 pH.

Dalsza część jelita cienkiego dodatkowo zbudowana jest z mikro kosmków i jest jeszcze bardziej pofałdowana, co kilka tysięcy razy powiększa jego powierzchnię wchłaniania, do ponad 300 m². Śluzówka jelit ma około 4 tysiące kosmków, na których na 1 mm² jest położonych około 100 milionów mikrokosmków.

Mikrokosmki są barierą ochronną organizmu i chronią go przed przedostawaniem się toksyn i alergenów. Jeśli te bariery są nieszczelne (zespół nieszczelnych jelit), to główna przyczyna zaburzeń alergicznych i większości innych chorób..

Głównie procesy gnilno - fermentacyjne tworzą się z niestrawionych pokarmów białkowych. Podczas gnicia białek w jelicie grubym, zwłaszcza przy zaparciach, powstaje metan, uszkadzający witaminy z grupy B (ochrona przeciwnowotworowa), zaburza to również wytwarzanie aminokwasu homocysteiny, leżącego u podstaw powstawania miażdżycy.

Pałeczki jelitowe, laktobekterie (bakterie kwasu mlekowego, laseczki kwasu mlekowego, probiotyki) tworzą tzw. mikroflorę jelitową i są to najważniejsze bakterie dla życia człowieka. To żywe bakterie utrzymujące równowagę flory bakteryjnej. Osadzają się one na ściankach jelit, tworząc barierę ochronną przed różnymi bakteriami, pasożytami i ich toksynami.

Przyczyny niedoboru laktobakterii to;

niedobór błonnika i prebiotyków (pokarm dla laktobakterii) w diecie; rafinowane cukry (cukier, biała mąka, słodycze),
antybiotyki i sterydy (niszczą florę jelitową),
chlorowana woda, fluorowe pasty do zębów,
alkohol, kawa, papierosy,
szczepienia, promienie rtg.

Źródła prebiotyków (pożywki dla bakterii) to; (inulina, fruktooligosacharydy) cebula, cykoria, pory, szparagi, pomidory, banany, miód, czosnek, jęczmień, owies, rośliny strączkowe, pestki i nasiona z łupinami, owoce i warzywa w całości, oraz mleko matki, olej z wątroby rekina (alkiloglicerole).

Objawy niedoboru laktobakterii w jelicie grubym to;

zaburzenia trawienia i wchłaniania (wzdęcia, niedożywienie),
niedokrwistość, hiperwitaminozy, reakcje alergiczne,
obniżona odporność, chroniczne zmęczenie.

Źródła laktobakterii to;

fermentowane mleko naturalne (jogurt, maślanka, zsiadłe mleko),
fermentowana soja (sos sojowy, miso, kofu),
kiszone warzywa (kapusta, ogórki, buraki itp).

Główne zalety pałeczek jelitowych;

poprawiają samopoczucie, redukują stres,
wytwarzają witaminy z grupy B (B3, B5, B6, B7 (biotyna), B9 (kwas foliowy, B12, niezbędne dla układu nerwowego i witaminę K,
poprawiają trawienie
produkują laktozę - enzym trawiący cukier mlekowy,
redukują alergię,
poprawiają odtruwanie wątroby - detoksykacja (kwas mlekowy, jabłkowy, glukuronowy), (np. alkoholicy pożądają fermentowanego mleka lub kiszonek),
wykazują zdolności immunorekonstrukcyjne (zwiększają odporność na raka jelita, infekcje jelit),
posiadają właściwości przeciwrakowe - hamują bakterie zamieniające azotany na azotyny (nawet przeazotowana kapusta nie jest rakotwórcza, gdyż jest kiszona),
zwiększają przyswajalność minerałów (wapnia, żelaza, cynku), dzięki utrzymaniu kwasowości jelita (chronią przed anemią, osteoporozą, osłabieniem odporności),
produkują antybakteryjne kwasy: mlekowy, mrówkowy, bursztynowy, octowy, które niszczą bakterie, wirusy, grzyby m.in. Candida albicans (infekcje dróg moczowo-płciowych), przywracają równowagę flory po antybiotykach, poprawiają funkcje jelit, usuwanie odpadów, zapobiegają biegunkom,
leczą chorobę wrzodową żołądka - wstrzymują rozwój Helicobacter pylorii,
regulują hormony płciowe - zwiększają płodność,
produkują glukozaminy poprawiające jakość kolagenu (lepsza skóra) i płynu stawowego (m.in. hamują trzeszczenie w stawach),
zapobiegają miażdżycy - obniżają LDL cholesterol (degradują), obniżają ciśnienie tętnicze,
regulują gazowy skład jelit,
zapobiegają powstawaniu kamieni żółciowych.

W jelitach odbywa się synteza (łączenie) witamin z grupy B, aminokwasów, enzymów, substancji stymulujących układ immunologiczny (obronny), hormonów i inne procesy.

Długość jelita cienkiego wynosi około 4 – 6 m, a jego średnica to 3 - 5 cm. Podobno nawet po usunięciu 1,5 m odcinka jelita cienkiego, pozostała część jelita, dalej zapewnia jego prawidłową pracę wchłaniania ale zawsze lepiej mieć cały narząd.

Ph jelita cienkiego jest słabo zasadowe, zbliżone do obojętnego i wynosi około 7 pH.

Uwaga; Jeśli nie będzie prawidłowego trawienia lub prawidłowej flory bakteryjnej lub prawidłowej wchłanialności przez kosmki jelitowe, to nie ma mowy o prawidłowym wchłanianiu, odżywieniu no i zdrowiu.

ZASTAWKA KRĘTNICZO - KĄTNICZA

Jest to mięsień okrężny, który pomaga kontrolować pasaż (drogę) pokarmu do jelita grubego. Można by uznać go za "zawór bezpieczeństwa", który zapobiega;

przedostaniu się niestrawionego pokarmu z jelita cienkiego do jelita grubego,
przedostaniu się bakterii z jelita grubego do jelita cienkiego.

Zapobiega cofaniu się gotowego stolca ponownie do jelita cienkiego oraz bakterii z jelita grubego, których jest tam (powinno być), około 1,5 - 2 kilogramów i około 600 gatunków.

JELITO GRUBE

Jelito grube to ostatni odcinek przewodu pokarmowego, który należy do najważniejszych narządów, a jego działanie jest wieloczynnościowe. Każdy odcinek jelita grubego jest powiązany z innym narządem ludzkiego ciała i na odwrót.

Główne zadania jelita grubego to:

przechowuje niestrawiony pokarm,
pomaga we wchłanianiu nadmiaru płynów oraz elektrolitów (reabsorpcja - odzysk),
ma zdolność przekształcania węglowodanów w krótko łańcuchowe kwasy tłuszczowe, które mogą stanowić istotne źródło kalorii,
dba o konsystencję stolca.

Budowa ściany jelita grubego jest zbliżona do budowy jelita cienkiego i składa się z jelita ślepego, 4 okrężnic i odbytnicy;

wyrostek robaczkowy (jelito ślepe),
okrężnica wstępująca (wstępnica),
okrężnica poprzeczna (poprzecznica),
okrężnica zstępująca (zstępnica),
okrężnica esowata (esica),
odbytnica.

Wyrostek robaczkowy odpowiada za powstrzymanie i niszczenie patogennej mikroflory, a wydzielane przez niego enzymy normalizują perystaltykę jelita grubego.

Podobno podczas rozstroju (rozwolnienia), flora bakteryjna chowa się właśnie w wyrostku robaczkowym, żeby przetrwać szybki przepływ rozstroju. Jeśli już ktoś nie ma wyrostka robaczkowego, to po każdym takim rozstroju, praktycznie powinien na nowo odbudować swoją florę bakteryjną.

Prostnica ma dwa zwieracze; górny przy przejściu esicy w prostnicę i dolny. W stanie normy ten odcinek powinien być zawsze pusty, ale przy zaparciach i siedzącym trybie życia itp. masy kałowe zapełniają bańkę odbytnicy, co w konsekwencji powoduje ucisk na wszystkie narządy miednicy małej, tętnice, żyły kończyn dolnych, osłabienia zwieracza dolnego i wypadania odbytnicy na zewnątrz. Mało tego, w miednicy małej znajduje się silna sieć naczyń krwionośnych, obejmująca wszystkie położone tu narządy.

Według TMC za utrzymanie narządów na swoim miejscu odpowiada śledziona.

Z zalegających mas kałowych, które gniją, powstają trucizny (patogenne drobnoustroje itp.), które przez żyłę wrotną spod błony śluzowej, wewnętrznego i zewnętrznego pierścienia odbytnicy dostają się do wątroby, a z dolnego pierścienia odbytnicy, znajdującego się wokół odbytu, przez żyłę główną dolną dostają się od razu do prawego przedsionka serca. Dostające się toksyny do wątroby, dodatkowo zanieczyszczają ją toksynami, co zaburza jej funkcje detoksykacyjne, w wyniku czego nieoczyszczone toksyny trafiają od razu do żyły głównej. Jest to bezpośrednio związane ze stanem przewodu pokarmowego, jelitami, wątrobą, esicą, prostnicą.

Stany zapalne w nosogardzieli, migdałkach, płucach, objawy alergiczne, bóle w stawach, schorzenia miednicy, to przyczyna dolnego odcinka przewodu pokarmowego.

Przerabianie treści pokarmowej wytwarza energię (bioplazmę) no i ciepło, które podnosi temperaturę ciała o 1,5 do 2ºC. Bioplazmowy proces termojądrowej syntezy ogrzewa nie tylko przepływającą krew i limfę, ale i narządy położone ze wszystkich stron jamy brzusznej. Bioplazma ładuje wodę, elektrolity wchłaniające się do krwi, które będąc dobrymi akumulatorami, przenoszą energię po całym ciele.

W medycynie wschodniej obszar brzucha jest nazywany "piecem Hara". Tu jest ciepło i dokonują się reakcje fizykochemiczne, bioenergetyczne a następnie psychiczne.

Na całej długości jelita grubego, na jego różnych odcinkach znajdują się "przedstawiciele" wszystkich narządów i układów.

Logiczne jest więc, że jeśli jelita są zanieczyszczone kamieniami kałowymi i gnijącym białkiem, to cały proces nie tylko w tym narządzie, będzie zakłócony.

Motoryka jelita grubego.

Skurcze masowe 2 - 3 razy w ciągu doby, powodują przesuwanie treści pokarmowej.

W kątnicy i proksymalnym odcinku jelita grubego następuje mieszanie i zagęszczanie i krótkie cofanie treści. Rozciąganie się jelita w jednym odcinku jelita rozluźnia inny odcinek. Często się zdarza, że ktoś praktycznie zaraz po posiłku musi się udać do toalety. Podany posiłek niejako popycha poprzedni i w ten sposób jakby przygotowuje miejsce. Nie jest to uważane za dysfunkcję organizmu.

Flora bakteryjna w jelicie grubym to w 90% bakterie beztlenowe. Podczas procesu fermentacji i gnicia treści pokarmowej, codziennie wytwarza się około 150 ml różnych gazów (metan, wodór, dwutlenek węgla, azot, siarkowodór, amoniak).

Oczywiście ta wielkość jest zależna od spożywanego pokarmu.

W jelicie grubym żyje wiele symbiotycznych bakterii, a jedną z nich jest Escherichia coli.

Prawidłowa flora jelitowa w jelicie grubym to ponad 500 różnych szczepów bakterii, a ich waga powinna wynosić około 1,5 kg. Ze względu na bardzo ważne zadania flory jelitowej, zaczęto ją uważać, jako osobny gruczoł.

Im więcej jest gorzej przeżutego pokarmu, tym więcej wytwarza się amoniaku i patogennej (niszczącej) mikroflory. Przy rozkładania amoniaku powstaje azot. Bakterie zależne od węglowodanów, utylizują amoniak i zostały uznane za pożyteczne.

Nie zneutralizowany amoniak, ani przez wątrobę, ani przez drobnoustroje (bakterie) jelita grubego, dostaje się do krwiobiegu i jest przyczyną;

dezorganizacji układu nerwowego,
mózgu,
zaburzenia pamięci,
zaburzenia snu,
zaburzenia równowagi,
depresji,
drżenia rąk, głowy.

A czy nie są to objawy takich ciężkich schorzeń jak; choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane czy choroba Parkinsona ?

Strawiony pokarm przebywa w jelicie grubym około 18 - 20 godzin, a opuszcza nasz organizm w czasie od 24 do 72 godzin w postaci stolca.

PH jelita grubego jest słabo kwaśne. Przy spożywaniu potraw mącznych, słodkich, środowisko jamy ustnej staje się kwaśne, co sprzyja powstawaniu zapalenia jamy ustnej, zapaleniu dziąseł, próchnicy, skazy itp.

Przy spożywaniu pokarmu mieszanego (zła proporcja - białka + węglowodany) i niewystarczającej ilości pokarmu roślinnego w dwunastnicy, jelicie cienkim, słabo kwaśne a w jelicie grubym, słabo zasadowe. Takie działania zaburzają pracę tych narządów i powodują wszystkie choroby.

Razem długość jelita grubego wynosi około 1,0 - 2,0 m.

Można zatem przyjąć, że długość całego systemu trawiennego to około 6 - 9 m.

ODBYTNICA I ODBYT

Odbytnica ma około 15 – 20 cm długości i jest zakończona odbytem.

Odbyt to mięsień okrężny, który pomaga zachować kontrolę wypróżnień.

Na tym odcinku nie ma żadnej powierzchni chłonnej.

"Bez oczyszczenia jelit i układu wydalania (eliminacji) niemożliwe jest żadne efektywne leczenie a oprócz jelit koniecznie jeszcze należy oczyścić również wątrobę".

Źródło; „Endoekologia zdrowia”, Iwan Nieumywakin, Ludmiła Nieumywakina.

Iwan Pawłowicz Nieumywakin - profesor, doktor nauk medycznych, członek rzeczywisty Europejskiej i Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, Międzynarodowej Akademii Informatyzacji i Nauk Energoinformatyzacyjnych, Nauk Medyczno-Technicznych, Zasłużony Wynalazca Rosji, laureat Nagrody Państwowej, członek prezydium Wszechrosyjskiego Zawodowego Stowarzyszenia Medycznego Specjalistów Tradycyjnej Medycyny Ludowej i Uzdrowicieli. Przez 30 lat zajmował się zagadnieniami medycyny kosmicznej. Autor ponad 200 prac naukowych i posiadacz 85 patentów. Większość jego badań poświęcona była poszukiwaniom optymalnych metod leczenia i środków profilaktyki różnych schorzeń.

Uwaga. Jasno wynika, że wypróżnianie się codziennie rano a najlepiej i rano i wieczorem jest bardzo korzystne dla naszego zdrowia. Zaparcia i jakiekolwiek inne dysfunkcje należy natychmiast naprawiać.

WĄTROBA

Wątroba jest jednym z najważniejszych narządów, uczestniczącym we wszystkich procesach metabolicznych. Jej nieprawidłowa praca natychmiast ma wpływ na wszystkie narządy i układy organizmu. To największy gruczoł naszego ciała.

Jej główne funkcje to;

unieszkodliwianie substancji toksycznych i usuwanie uszkodzonych komórek,
jest regulatorem cukru we krwi,
syntetyzuje glukozę i przekształca jej nadmiar w glikogen (główne źródło energii),
usuwa nadmiar aminokwasów na drodze rozkładania ich na amoniak i mocznik,
syntetyzuje fibrynogen i protrombiny, podstawowe substancje wpływające na krzepnięcie krwi,
magazynuje różne substancje; witaminy A, D, B2, oraz żelazo i zapasy węglowodanów w postaci glikogenu,
przez cały czas produkuje żółć, która ułatwia trawienie tłuszczy i przechowuje ją w pęcherzyku żółciowym,
neutralizuje alkohol, używki i toksyczne związki chemiczne (detoksykacja).

Wątroba to główny układ oczyszczania organizmu. W ciągu doby przez wątrobę przechodzi (przepływa) około 2000 litrów krwi, to 300 - 400 razy na dobę.

Wątroba posiada najwyższą zdolność regeneracji, podobno nawet do 80%. W dużym stopniu potrafi się zregenerować w 6 miesięcy.

Wątroba to nasza główna „oczyszczalnia”. Wszystkie toksyny wysyła do żółci, które są wydalane z woreczka żółciowego wraz żółcią. Wątroba nie przechowuje toksyn.

PĘCHERZYK ŻÓŁCIOWY

Pęcherzyk żółciowy o długości 7 – 8 cm, to magazyn soku żółciowego. Gdy w organizmie pojawi się tłuszcz, to żółć jest uwalniana.

Uwaga. Bardzo częste usuwania pęcherzyka żółciowego, to porażka. Za wszelką cenę trzeba ratować każdy narząd, ponieważ każdy narząd spełnia w organizmie swoje zadanie, a jego utrata zaburza pracę wszystkich innych narządów. Poza tym nawet po usunięciu woreczka żółciowego, jego przewody pozostają.

TRZUSTKA

Trzustka to gruczoł o długości około 15 cm. Jest ściśle związana z hormonami przysadki, tarczycy i przytarczyc oraz nadnerczy. Jej uszkodzenie ma bezpośredni wpływ na ogólny stan układu hormonalnego.

Trzustka jest zarówno gruczołem wydzielania zewnętrznego jak i wewnętrznego. Jej zadaniem jest wytwarzanie najważniejszych enzymów trawiennych (soku trzustkowego) oraz dwóch podstawowych hormonów (insulina, glukagon), które są niezbędnymi regulatorami metabolizmu glukozy (przemiany węglowodanów).

PH soku trzustkowego to 8,7 - 8,9 i neutralizuje kwasowość soku żołądkowego.

Uczestniczy w regulacji równowagi kwasowo-zasadowej i przemianie wodno-solnej.

Uwaga. Im więcej spożywamy węglowodanów tym więcej pracy dodajemy trzustce. Zbytnie obciążenie trzustki doprowadza w konsekwencji do cukrzycy, do jej niewydolności a w konsekwencji do pogorszenia trawienia i odżywienia organizmu.

TRAWIENIE I WCHŁANIANIE

Trawienie pokarmu to bardzo skomplikowany proces, który można umownie podzielić na dwie części - dwa czynniki.

Czynnik zewnętrzny - myśl o głodzie (podobno już na tym etapie zaczyna się wydzielanie soku żołądkowego), uczucie głodu, chęć zjedzenia czegoś, węch, smak, dotyk, każdy zmysł na swoim poziomie przekazuje informacje do centralnego układu nerwowego.

Czynnik wewnętrzny - nieodwracalny proces przerabiania pokarmu czyli trawienie.

Prawidłowe rozdrobnienie pokarmu w początkowej fazie (jama ustna) ma tę ważną funkcję, że rozdrabniając pokarm zwiększamy jego powierzchnię, czyli że enzymy trawienne, mają dostęp do większej części treści pokarmowej, a nie tylko do jej części zewnętrznej, co daje w dalszej fazie, bardziej pozytywne efekty ich działania, na soki żołądka i jelit. No a skoro, przez dobre przygotowanie pokarmu w dalszej części przewodu pokarmowego, można będzie wykonać mniej pracy to oznacza, że reszta naszych narządów będzie miała wtedy mniej pracy i nie będzie nadmiernie obciążana, co z kolei zmniejszy zużycie naszej energii, do przeprowadzenia tego skomplikowanego procesu, a podobno podczas procesu trawienia, nasz organizm angażuje minimum 60% energii.

Uwaga. Jeśli zbytnio się najemy i jeszcze dostarczymy pokarm ciężkostrawny, to organizm do przerobienia tej masy zabierze nam całą energię (senność).

Podczas przeżuwania pokarm ogrzewa się, co wzmaga aktywność katalityczną enzymów, podczas gdy zimny i źle przeżuty hamuje ich wydzielanie, co w następstwie osłabia ich działania bakteriobójcze i powoduje zanieczyszczenie organizmu. Źle przygotowany kęs wywoła fermentację z wydzielaniem zatruwających substancji i zaburzy wchłanianie. Z tego jasno wynika, że opłaca się dłużej przygotować pokarm do połknięcia.

Uwaga. Zmiksowany pokarm, sok, napój czy wodę, również powinniśmy wymieszać ze śliną i "pogryźć". W Tradycyjnej Medycynie Chińskiej jest takie powiedzenie „Twój żołądek nie ma zębów”. Ludzie żyjąco długo potwierdzają, że "kto długo żuje, ten dłużej żyje". Podobno nawet gdy nieprawidłowo połączymy pokarm (białko + węglowodany), ale długo i prawidłowo go przygotujemy na etapie jamy ustnej, to nie będzie to miało istotnego wpływu na dobre trawienie i wchłanianie.

Tylko w gardle i przełyku automatycznie otwierają się zastawki przy przechodzeniu pokarmu do żołądka; między żołądkiem, dwunastnicą i jelitem cienkim znajdują się swego rodzaju dozowniki, które tylko w określonych warunkach pH środowiska "otwierają śluzy".

Zasadowa treść pokarmowa z jamy ustnej przedostaje się do żołądka, gdzie po 15 - 20 minutach staje się kwaśna.

W dwunastnicy przy pomocy wydzieliny trzustki i żółci prawidłowo przetrawiona treść, powinna być słabo zasadowa lub obojętna i tak powinna się utrzymać aż do jelita grubego.

W jelicie grubym przy udziale kwasów organicznych, zawartych w pokarmach roślinnych, osiągnie poziom słabo kwaśny.

Wchłanianie w jamie ustnej i żołądku jest nieznaczne. Tutaj wchłaniają się tylko woda, alkohol, produkty przemiany węglowodanów i część soli.

Główne wchłanianie odbywa się w jelicie cienkim i szczególnie w jelicie grubym. Odnowa nabłonka jelitowego zachodzi w ciągu od 3 do 14 dni. Przy pomocy dość dużej ilości enzymów zachodzi tutaj dość znaczna przeróbka masy pokarmowej i wchłanianie jej dzięki trawieniu jamowemu, przyściennemu i błonowemu.

Jelitu grubemu przypada w udziale wchłanianie wody, fosforu, zasad, nieznaczna część substancji odżywczych i formowanie mas kałowych za pośrednictwem kwasów organicznych, zawartych w błonniku.

Ze ścianą jelita grubego powiązane są niemal wszystkie narządy ludzkiego ciała. i dlatego wszystkie zmiany w nim odbijają się na nich. Jelito grube - to swego rodzaju karbowana rurka, która z powodu zastoinowych mas kałowych nie tylko powiększa swoją objętość ale i rozciąga się. Stwarza to jeszcze bardziej "nieznośne" warunki do pracy wszystkich narządów obszaru klatki piersiowej, brzucha i miednicy, doprowadzając do zmian początkowo czynnościowych a następnie patologicznych.

Wchłanianie elektrolitów i żelaza.

Sód; proksymalne odcinki jelita cienkiego.
Potas; jelito cienkie.
Wapń; dwunastnica i górna część jelita czczego (jelito cienkie).
Żelazo; tylko i wyłącznie w dwunastnicy.

Wchłanianie witamin rozpuszczalnych w wodzie.

Witamina B1 (tiamina); jelito cienkie (możliwe jest też w jelicie grubym).
Witamina B2, B9 (kwas foliowy); jelito cienkie.
Witamina B12; brzeżek szczoteczkowy jelita krętego (jelito cienkie).
Witamina B7 (H, biotyna), B5 (kwas pantotenowy); część proksymalna jelita cienkiego.
Witamina C; jelito kręte (jelito cienkie).

Etapy wchłaniania

Jelito czcze (jelito cienkie); woda, białka, węglowodany, tłuszcze, witaminy A, B, B9 (kwas foliowy), D, E.

Jelito kręte (jelito cienkie); woda, kwasy żółciowe, witamina B12.

Woda i elektrolity.

Nasz organizm codziennie produkuje i przesyła do układu pokarmowego około 10 litrów różnych płynów;

ślina około 2,0 litrów,
sok żołądkowy około 1,5 - 2,0 litrów,
sok żółciowy około 1,5 - 2,0 litrów,
sok trzustkowy około 1,0 litra enzymów trawiennych,
soki jelitowe (j. cienkiego + j. grubego) około 2 litrów soków trawiennych,
z pokarmów i płynów około 2,0 litra wody.

Wodę i elektrolity głównie wchłaniamy w jelicie cienkim (odzyskujemy z powrotem).W jelicie grubym wchłaniamy (odzyskujemy) około 0,5 litra płynów, a wydalamy ok. 250g kału. Jelito grube jest odpowiedzialne za odzyskanie płynów, za zagęszczenie i konsystencję reszty (odpadu), treści pokarmowej.

PODSUMOWANIE UKŁADU TRAWIENNEGO

Przewód pokarmowy do prawidłowego działania potrzebuje kilku organów idealnie ze sobą współpracujących. Usunięcie jakiegokolwiek z nich lub dysfunkcja (nie prawidłowa praca) jakiegokolwiek z nich lub przeciążenia (zbyt dużo pracy, zanieczyszczenie, otłuszczenie), może doprowadzić do poważnych zaburzeń trawienia i wchłaniania, a w konsekwencji do poważnych chorób z niedoboru lub nadmiaru substancji.

Bardzo często zmiana stylu życia (jakość pokarmu, ilość pokarmu, zrównoważona dieta, umiarkowany ruch, zdrowy sen, relaks) to prosta droga do zdrowia. W medycynie ludowej od tysięcy lat wspomagano się przy leczeniu, ogólno dostępnymi naturalnymi produktami takimi jak; produkty pszczele, kiszonki, owoce, warzywa, dobre mięso, pestki i nasiona, orzechy, zioła czy „zupy mocy”.

Czy warto do tego wrócić? Ja SZCZERZE ZACHĘCAM.

Uwaga. Podczas jedzenia nie powinno się popijać, bo wtedy rozcieńczamy soki żołądkowe. Dopuszcza się spożycie niewielkiej ilości płynu podczas posiłku, ale bezwzględnie nie wolno popijać (do łatwiejszego połknięcia) pogryzionego kęsa.

TEST na sprawdzenie prawidłowej pracy przewodu pokarmowego.

przyjmij 1 - 2 łyżki soku z buraków,
poczekaj 1,5 - 2 godzin,
oddaj mocz.

Jeśli mocz zabarwi się na kolor buraczkowy, będzie to oznaczać, że jelita i wątroba przestały wypełniać swoje funkcje detoksykacyjne i produkty rozpadu - toksyny - dostają się do krwi, nerek, zatruwając cały organizm (zespół nieszczelnych jelit).

Bibliografia:

Wikipedia.-Iwan Nieumywakin, Ludmiła Nieumywakina, "Endoekologia zdrowia", Wydawnictwo Hartigrama, Warszawa 2010.
Youtube. Sympozjum dr Ewa Dąbrowska, "Żyć zdrowiej, odżywiając się lepiej i mądrzej". Radawa 10.06.2006.
Janina Sokołowska-Pituchowa, "Anatomia człowieka", Wydanie VIII, Warszawa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
Ryszard Grzebyk. „Rak to nie wyrok 2”. Wydawca Naturopath Opinion.
Ryszard Grzebyk. Academy of Natural Health.
Michał Tombak. „Jak żyć długo i zdrowo”. Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Sagalara.
Józef Słonecki. „Zdrowie na własne życzenie”. Tom 1, 2, 3, 4.-Giulia Enders. „Historia wewnętrzna”. Wydawnictwo JK, Łódź 2015.